Dla osoby niezaznajomionej z golfem może to wyglądać dziwnie: większość graczy nosi tylko jedną rękawiczkę, zazwyczaj na lewej dłoni (dla praworęcznych graczy). Czy to styl, wygoda, czy może coś więcej? W rzeczywistości kryje się za tym konkretna funkcja – a także odrobina tradycji.

W filmach o golfie caddie to najczęściej postać drugoplanowa: ktoś, kto podaje kij, coś mruknie pod nosem i znika z kadru. W rzeczywistości rola caddiego to jeden z najbardziej niedocenianych, a zarazem kluczowych elementów profesjonalnego golfa. Dla wielu zawodników to caddie jest prawdziwym partnerem w grze – doradcą, psychologiem, strategiem i wsparciem w najtrudniejszych momentach.

Golf to sport z wielowiekową tradycją, ale jego związek z igrzyskami olimpijskimi jest zaskakująco krótki i… burzliwy. Choć dziś trudno wyobrazić sobie światowy sport bez golfa, przez ponad sto lat nie gościł on na olimpijskich arenach. Jak to się stało? I dlaczego w XXI wieku golf wrócił do olimpijskiego kalendarza?

Każdy, kto choć raz trzymał w ręku piłeczkę golfową, z pewnością zauważył charakterystyczne wgłębienia na jej powierzchni. Te małe dołki – zwane po angielsku dimples – to nie przypadek ani zabieg estetyczny. To wynik dekad prób, błędów i zaawansowanych badań aerodynamicznych. Ich obecność zmienia wszystko: od długości lotu po jego stabilność. Ale jak to właściwie działa? I skąd w ogóle wziął się pomysł na taką konstrukcję?

Wśród kluczowych parametrów technicznych, które początkujący golfiści często pomijają, znajduje się kąt ataku (ang. attack angle). Jest to wskaźnik określający, pod jakim kątem główka kija zbliża się do piłki tuż przed kontaktem.